Chatka w brzozowym zagajniku

[Orzech123]

1. Cień bardzo wysokiej góry

Jesteśmy. Wyskakuję z auta, żeby lecieć zobaczyć MÓJ widok. Jak szybko wypadłam, tak szybko wracam z powrotem- po bluzę. Na zewnątrz jest zaskakująco zimno i wietrznie. Idę przez pole do jego północnej granicy-no i Widok jest. I to jaki- na Supergórę Kotliny Kłodzkiej- Śnieżnik. Zielone zbocza z kościółkiem na Iglicznej. Będzie mi towarzyszyć jak tylko rano otworzę oczy, właściwie głównie wtedy, bo jest od wschodu. A jak tam wygląda działka od zachodu i południa? Eeeee jakby gorzej, tragedii nie ma, ale patrzeć też nie ma na co. Okna głównie od wschodu- minus. Zerkam na mapkę w telefonie- działka jest dokładnie w centrum przyszłego osiedla. Co zostanie z mojego widoku na Supergórę? Udział w prywatnej drodze-minus. Brak mediów. Podjazd na wzgórze po szutrowej drodze, która pewnie nigdy nie będzie asfaltowa. No ale tak to już jest jak się szuka działki położonej wysoko. W dodatku za pieniądze, które uznaje się za rozsądne. Właściwie działka spełnia większość głównych założeń- wzgórze, widok, połączenie kolejowe z Wrocławiem. Nawet stąd widzę jak sunie żółto-biały pociąg Kolei Dolnośląskich. Słyszę też. w ogóle dużo tu słychać- hałasu. Z każdej strony w dole droga. Wzgórze jest zamkniętą, niezbyt rozległą wysepką z której nie ma gdzie pójść na spacer. W dodatku tak tu pizga....powinnam być zachwycona, ale jakoś tu niezbyt przytulnie na tym wietrznym ugorze....

Mąż miał mniejsze przyspieszenie na starcie i dotarł do mnie trochę później. Rozgląda się i zapina bluzę. Ściąga rękawy.
-To co, Brzózki?-pyta

Przypominam sobie jak godzinę temu siedzieliśmy w małym brzozowym lasku na rozłożonym kocu powoli sącząc kawkę z termosu. Było ciepło i śpiewały ptaki. Przez młodziutkie, jaskrawozielone liście sączyło się miodowe, popołudniowe słońce....

-Wiesz co, no chyba Brzózki.....